Afscheid nemen op school.

Vandaag was het onze laatste stagedag. Deze week hebben we met juffrouw  Lucenda en de leerlingen het O.S. Clevia lied geoefend. Ook gaf ik deze week nog enkele dagen les aan de 34 kinderen van de eerste klas. Ik heb van elke les enorm hard genoten. Elke les was één groot feest met liedjes, verhaaltjes, grapjes,… Maar natuurlijk moest er ook hard gewerkt worden en dat deden ze super goed. Ik was heel erg trots op hen. Tijdens de pauzes kwamen ze mij knuffelen, zwaaiden ze naar mij, kropen ze dicht bij mij op de bank,… Ik ben echt gaan houden van deze lieve kindjes.

Vandaag was het dus de grote dag, tijd om afscheid te nemen van iedereen. Samen met Bieke, Larissa en Veerle bakte ik 12 cakes en kochten we cadeautjes voor de leerkrachten en de directie. We gingen elke klas nog eens een bezoekje brengen om hen een stukje cake te geven en een foto met hen te maken. In 1B maakte ik nog een extra stop omdat ik gedurende deze drie maanden het meest met hen gewerkt heb en een heel goed contact had met de twee leerkrachten van die klas. Ik gaf elke leerling een lolly, gaf de juffrouwen een foto als aandenken en maakte ook een kaartje voor de vier jongens die ik extra heb begeleid gedurende mijn stage. Ze waren zo blij met hun cadeautje dat ze dit aan iedereen wilden tonen.

Aan het einde van de dag stond een grote show gepland. We verzamelden alle leerlingen en leerkrachten bij elkaar en zongen met z’n allen het O.S. Clevia lied dat we samen met heel de school maakten. Iedereen zong uit volle borst mee en je zag aan hun gezichtjes dat ze het super leuk vonden. Nadat we gezongen hadden, gaf juf Lucenda de micro aan mij en zei ze dat ik iedereen mocht bedanken. Toen ik in naam van de vier stagiaires de leerlingen, leerkrachten en directie bedankte, kreeg ik het even moeilijk. Omdat ik zo een goede band had met de leerlingen en leerkrachten, vond ik het niet makkelijk om afscheid van hen te nemen. Gelukkig kon ik de tranen nog bedwingen, want alles werd op beeld vastgelegd.

Het begint meer en meer tot me door te dringen dat het avontuur er bijna opzit. Morgen vertrekken we met de studenten van Turnhout voor drie dagen naar Danta bai en een dag later vertrekken we ook voor drie dagen naar Ralleighvallen. Daarna hebben we nog twee dagen om ons vertrek voor te bereiden en dan zitten we weer op het vliegtuig naar huis. Drie maanden leken eerst heel erg lang, maar nu kan ik zeggen dat drie maanden echt te kort zijn! Ik zou hier nog zoveel willen bezoeken, ik zou nog met zoveel mensen in contact willen komen en mensen nog graag wat beter willen leren kennen. Ik kreeg ook vaak de vraag wanneer ik terugkom naar Suriname. Ik zou dolgraag nog eens terugkomen, maar helaas zijn de tickets duur. Toch hoop ik dat dit mij vroeg of laat eens gaat lukken. Ik ben enorm blij dat ik dit avontuur aangegaan ben. Ik heb de tijd van mijn leven gehad hier. Af en toe miste ik het thuisfront wel. Jochen, moeke, voke, Lore, Evelien, Artuur, Korneel, de leidsters, de nichtjes en neefjes,… Maar dit woog niet op tegen het zalige gevoel dat ik tijdens deze drie maanden gehad heb!

See you soon!