Gisteren was het eindelijk zover! Met enorm veel bagage, een
bang hartje, mijn moeke en vake (a.k.a. mama en papa) en Jochen vertrok ik naar
de luchthaven in Schiphol. We spraken met de ouders en medestudenten af aan een
bepaalde plaats in de luchthaven, om vervolgens samen in te checken. Eerst
moesten we onze bagage afgeven. Er was een limiet van 23 kg op onze bagage.
Toen mijn bagage op de weegschaal terecht kwam, gaf het computerscherm aan: ‘uw
bagage is te zwaar’. Paniek! Als een gek begon ik op zoek te gaan naar dingen die
ik niet per se mee naar Suriname moest nemen. Bij een tweede check was alles
wel in orde, 21.8 kg. Daarna was het tijd voor het meest moeilijke werk,
namelijk afscheid nemen. Nog een beetje in shock van het ‘overgewicht’ kwam ik
bij Jochen en mijn ouders aan. De knuffels waren intens en toen ik tot slot
afscheid nam van Jochen, vloeiden er toch heel wat traantjes. Als een zombie
vertrok ik, met mijn acht medestudenten, richting ons vliegtuig. De vlucht, die
negen uur duurde, verliep vlot, maar we hadden veel last van turbulentie. We
werden in de watten gelegd met gratis drinken, eten, vochtige doekjes,
koekjes,… En tijdens de vlucht konden we films, series, muziek,… bekijken op
ons eigen kleine tv-schermpje.
Toen we uit het vliegtuig stapten, maakten we meteen kennis
met een Surinaamse regenbui. Twee taxi’s vervoerden ons naar onze huisjes.
Eerst werden zes medestudenten afgezet. Vervolgens werden ik en twee andere
studenten afgezet. Het was donker toen we aankwamen. Onze straat was nauwelijks
verlicht. Er was enorm veel lawaai rond ons huis, en we lagen heel afgelegen.
Ik werd er een beetje bang van, maar de huisbaas vertelde ons dat hij
politieagent is en dat gaf me een veiliger gevoel. Het huisje was klein, maar
zeer proper. Zeer moe van de trip, en opnieuw met een bang hartje kroop ik in
mijn bed.
Tot de volgende!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten